Zomer

In de stationshal ruikt het naar vakantiegangers: zonnebrand, vers gebakken broodjes en de geur van een nieuw luchtbed. Ik ontken de Zomer, zodra hij komt. Dat was niet altijd zo. Geef mij maar net te fris maar wel met je jas open, zonnestralen op bladgoud en voor het donker thuis. Maar hier op het station bruist het van hutkoffers tot backpackers. Iedereen ontvlucht Nederland, in ruil voor iets dat zich ontleent als beter. ''Alles beter dan hier.'' En dat begrijp ik wel. Al kan ik nergens van vluchten. Bij mij zit het probleem in mij. Of beter gezegd: ik ben het probleem. Ik kan moeilijk uit mijn huid stappen, het opvouwen en onder mijn kussen schuiven.  Ik zit zo erg in mijn hoofd, terwijl ik altijd al in mijn hoofd zat.
Nog even werp ik een blik op de verpakte persoonlijkheden die op wielen worden meegesleurd aan hun uitschuifbare staarten. ''Zij wel'', denk ik.