vrijdag 31 juli 2015

Niet verliefd

De ruimte lag in tweeën gespleten
-vast omdat de spanning om te snijden was-

''en toen?''
vroeg ik haar

ze haalde haar schouders op en keek me aan
ze sprak de volgende woorden,
alsof het niet de eerste keer was
en ook niet de laatste keer zou zijn:

''niks,
ik werd verliefd

hij niet''


woensdag 22 juli 2015

12:06 am

Heeft de wind de krullen uit je haar geblazen
ben je nu anders dan twee maanden terug
heb je je streken verleerd
of doorverkocht aan een jongere jij
die nu opnieuw harten breekt meisjes met een paardenstaart
-jouw type, ik heb het ook niet verzonnen-

is je bed nog zo onopgemaakt als altijd
ben je er opgewekt uit gesprongen
en heb je
de voeten van een dagdroom beet gegrepen

ben je dromen aan het verdrinken terwijl je niet eens slaapt?



11:52 pm

Het is zo eng
om oud te worden
de tijd rent je voorbij

laat dit geen race tegen de klok zijn

ik moet nog slootjes springen
keitjes ketsen
tranen met tuiten huilen
koffie leren drinken
in en uit de liefde vallen
kinderen baren en
neuzen snuiten




dinsdag 21 juli 2015

Een droom-die-uitkomt-persoon

Steeds vaker vergeet ik te zoeken
als mijn hart ergens verloren blijkt te zijn

ik heb zoveel van jou in mijn hoofd
ook wel omdat ik het nimmer vergeten wil

je was een droom-die-uitkomt-persoon




8:21 pm

Ken je die dagen
dat het in je voortuin regent
en achter schijnt de zon?

Zo voel ik mij
maar dan wel andersom

zondag 19 juli 2015

5:27 pm

Ik kon elk moment kiezen om mijn woorden in te slikken en in tranen uit te barsten, maar ik koos toen. Ik kon iedereen die dag vragen om me vast te houden, maar ik koos jou.

Geel

Eerder, als ik iemand ontmoet had, deelde ik mijn mening over de kleur geel. Die was negatief. Ik vond de kleur geel te aanwezig, te schreeuwerig, te opdringerig. Alsof het je vrolijkheid probeert te laten slikken, zo forcerend.

Dus nee, ik was nooit echt weg van geel. En dat vertelde ik altijd aan iedereen. Totdat ik jou ontmoette. Natuurlijk, ik vertelde over geel en jij deelde mijn woord. We waren het er mee eens dat geel een buitenbeentje was op de kleurencirkel van Van Itten. Het 'gele' schaap, als het ware.

Maar opeens was je weg. Woordwisselingen kwamen er nog maar amper van af. Maanden gingen voorbij, en ik begon van geel te houden.

Ik zag de mooie kant van geel. Hoe het lief en zacht kan zijn, hoe het zoveel uitstraalt. Hoe de zon mooie dagen kleurt. Wanneer ik nu geel zie, in de bus, in de lucht, op straat, dan vult mijn buik zich met warmte en denk ik terug.

En weet je hoe dat komt? Het komt door jou. Jij,
jij was geel.





donderdag 16 juli 2015

De vakantiekiekjes I

Voor deze Zomer heb ik besloten fotoseries te posten van mijn uitstapjes, als die zich voordoen. Dit nog met een leuk verhaaltje, voor de aankleding. Wel leuk, dacht ik zo.

Je kent het wel. Eindelijk vakantie, en ma of pa zit wel in je nek om de momenten waardig vast te leggen. ''Voor later'', is dan het excuus. Met oma naast een ANWB-paddenstoel op de Posbank, ja leuk! IJsje op het terras, hatsa! Regenbuitje? Vastleggen! Normaal erger ik me een beetje aan mensen die constant met de camera achter hun gespuis aanrennen om alles maar op beeld te krijgen. Maar toch begrijp ik het ook wel, en hoogstwaarschijnlijk verander ik ook in zo'n ouder, als de tijd rijp is dan..

Vandaag was ik in Scheveningen om een beetje van de Nederlandse zee te proeven. En mensen, ja, ook bij ons is 'ie gewoon rete zout. Ervan drinken raad ik ten zeerste af, maar zwemmen, pootje baden of surfen is er prima te doen.

Met mijn handdoekje op een veilige afstand van de zee uitgespreid, hield ik alles om me heen nauwlettend in de gaten. Is het eb? Is het vloed? Waar gaat die meeuw heen? Ehr, halfuur voorbij, insmeren dan maar? Maar het duurde niet lang voordat ik inzag dat ik gewoon even heel erg moest dimmen en moest genieten van alles om me heen. So what dat ik straks medium rare ben? So what dat die meeuw met mijn lunch er vandoor gaat? Ik ben op vakantie in eigen land en het is hoog tijd dat ik eens even ga chillen. Dus ik sloot mijn ogen en genoot.

Een uur later stalde een stel Fransozen hun inboedel uit op luttele meters van mijn handdoekje. En jongens, mijn voeten stonden spreekwoordelijk in Nederlandse bodem maar ik meen het dat ik me even in de Provence bevond. De 'je suis' en 'croissants' vlogen me om de oren, geen grap. 

De meeuwen in de lucht waren me niet vreemd. Een papegaai daarentegen, wel. Maar na het zand uit mijn ogen gewreven te hebben zag ik dat er aan die papegaai een draadje zat. En aan dat draadje zat een jongetje, die druk bezig was met zijn vlieger te handhaven. Dit deed hij redelijk goed. Ik moest even denken aan vroeger, hoe ik altijd moest rennen en zweten om mijn vlieger de lucht in te krijgen. Want hier in de Gelderse bossen waait er niet een heerlijke Zuidwestenwind die een vlieger naar hogere sferen bent. Mocht zo'n ding die sferen toch bereiken, willen de bomen meestal wel als obstakel dienen. Doodzonde van zo'n vlieger.

Al met al, het was fijn vertoeven in de zandbak aan de Noordzee. En om jullie een beetje een smaak te geven, dan toch, wat fotootjes.


 ''Meisje, wat doe jij?''





Die hoort daar thuis


Die.. niet?!


Ach zo, het is een vlieger


Van wie zou deze zijn? Gebruinde jongen, blonde manen, zonnebrand neusje? Doe 'ns een gok











Deze man sliep dus gewoon in de brandende zon, zo rebels als ik ben, ging ik steeds wat dichterbij voor de perfecte foto. 


Visserslui


''Kiek nou, 'n vuurtoorn' ''





Nederland kent ook palmbomen, van plastic, dat wel..



© Aisi Rosa 2015, copyright

dinsdag 14 juli 2015

Francisca Porto

Een vierentwintiguurstaking brengt ons bij elkaar. We eten van elkaars gebak; je vertelt over je moeder, dat ze eens in razernij haar vrienden liet staan voor een glas whisky, dat je haar mist. Je zegt ik wil dik zijn of echt dun, niets daartussenin en je trekt je blouse omhoog en demonstreert. En wanneer je je been over dat van mij legt is dat zonder meer schaamteloos. En dan vraag je nog of ik me amuseer.


Door Paul Janssen

10:27 am

Waar begin je met zoeken als je je draai niet vinden kan?
Zijn er plekken die je vergeten bent,
waar je al een tijd niet hebt gekeken?

Ben je het kwijt?
Klapte de kamer om en was alles van zijn plek?

Je moet toch ergens begin
dus je begint
je kijkt goed
terug
vooruit

ga door
je vindt het wel




maandag 13 juli 2015

Songs of the week

A tiny top 5 I made of songs that I've been listening to like crazy the past few days. I don't know, I felt like making a post about it, so I could share my music with all of you that appreciate it.

Jarryd James - Remember
John Roberts - Went
Rhye - Hunger
Chet faker ft. Kilo Kilsh - Melt 
Arrested Development - Everday people










Dakduiven

Ik weet nog goed
dat we op een dak zaten
en samen naar de duiven keken
en ik vertelde hoe erg ik duiven eigenlijk haatte
en jij lachte en vroeg waarom
en ik vertelde over de duiven in de boom
vlak naast mijn slaapkamerraam
hoe ze me altijd wakker roekoede
en ik er gek van werd
maar dat de duiven in Amsterdam anders zijn
en ik die best wel kan hebben

een paar dagen daar na
hoorde ik niks meer van je
en ik vraag me nu af
was ik soms net als die duif
naast mijn slaapkamerraam?



maandag 6 juli 2015

2:43 PM

natuurlijk
ik kan de trein pakken naar het puntje van Holland
en daar gaan zitten uitwaaien
wachten tot de zee mijn zorgen wegspoelt
en doen alsof

ik kan filtersigaretten kopen uit een automaat
me vergrijpen aan een fles witte wijn
dansen met mezelf
en doen alsof

ik kan aan de bel trekken
bij iemand die kan kijken in mijn hoofd
die een beetje laten puzzelen en peuteren
en doen alsof

maar op dagen zoals deze
wanneer het lijkt alsof er geen oplossing is
en de zon langer schuilt in een ander land
is er niets dat helpt
niets dat alles oplost
niet zomaar, in één keer

en in de tussentijd
wordt er met je overgegooid
van probleem naar probleem
kan je nooit in het midden staan
en even ademhalen
even rusten

alles gaat altijd door
en het is druk in mijn hoofd
gaat dit ooit voorbij?