dinsdag 28 april 2015

8Bahn Night&Day Festival




Koningsdag in Arnhem. Normaliter een stad van glorie met haar parken, leuke snuisterij winkeltjes en gezellige sfeer. 27 April is echter een ander scenario. Arnhem verandert in een stad van pillendeals in de steegjes, politie waar je je kont ook maar keren kan, en meisjes van 14 die zogenaamd bad gaan op hun eerste breezers. Laten we er niet omheen draaien, dit is gewoon waar.

Verwachtingsvol en zonder 6-pack bier opzak ging ik richting Arnhem. Eerst de trein pakken, een horde dronkenlappen ontwijken en de stad doorkruisen richting het Musispark. Geloof me, het was net zo moeilijk als dat het klinkt.

Eenmaal daar aangekomen werd ik begroet door de zon, en een plas urine onderaan de stationstrap. Maar dat terzijde.Wandelen door de Steenstraat is opeens zoveel leuker, écht! Iedereen begroet je, op een manier waar ik dan wel weer mijn twijfels over heb. ''Hey, jou zag ik laatst, op de hoek van de straat! (lachsalvo)'' Tsja.

8Bahn had het goed voor elkaar. Naar mijn idee de beste plek om te zitten tijdens Koningsdag: achter het Musis, in het park aan het water. Van dat water was niet veel te zien, want na 2 dagen goed feesten met behoorlijk wat man, strekt een afval oase zich makkelijk uit over zoveel hectare grond. Lastig te onderscheiden wat wat is dus.

Maar dat doet helemaal niks af aan de sfeer! Iedereen was vrolijk, en godzijdank het bleef droog. 8Bahn had uitgebreid met een heerlijk foodfestival 'Over koken gesproken', met flink veel variatie als het op eten aankomt. Van Pasta mobilé tot Frietfiets en Frozen yoghurt tot Baconburgers, 8Bahn had het allemaal.

Het voelde niet als een feestdag, het voelde als feest. Je was afgezonderd van de drukte in de stad, en vond jezelf in een nieuwe, warmere drukte. Iets met meer verbondenheid, precies dat wat je ook vindt op festivals. Die indruk wekt 8Bahn keer op keer, en ook ditmaal kwam dat goed uit de verf.

Al met al een geslaagd feestje, en ik weet wel zeker dat ik deze mening deel met heel wat man, die gisteravond voldaan en ver van nuchter terugtrokken naar alle uithoeken van Nederland (waar dat dan ook moge wezen). En voor volgend jaar? Niks veranderen, gewoon weer knallen.



zaterdag 25 april 2015

3:54 pm

maar dat is niet hoe het werkt liefste
we kunnen onze liefde niet opvouwen
en als pyjama's onder onze kussens schuiven
we kunnen niet de Wintertijd blijven aanhouden
terwijl het daglicht zich beetje bij beetje strekt
over vierentwintig uur
we kunnen met het puntje van onze tong
nog steeds niet bij onze ellebogen komen
en ook lopen er nog geen mensen op Mars

we kunnen niet doen
alsof 'wij' nooit geleefd hebben
alsof onze liefde niet bestaan heeft
alsof de knopen in onzer magen niet
echt zijn
zodra we onbekende lippen kussen
zodra onze blikken elkaar kruisen

en toch
ondanks jou en mij
ondanks de hervulde fotolijstjes
ondanks de doorgekraste jubileums
ondanks een brug met slotjes in Parijs
ondanks de vergetelheid
ondanks alles

hadden we elkaar lief




zaterdag 18 april 2015

De lange man

Tijdens mijn loopbaan als caissière, zie je soms de raarste types aan je kassa voorbij komen. Op den duur begin je ze te herkennen; de schoolmoeders, de twintigers, de klusjesmannen. Maar er is één man, één man in het bijzonder, die ik altijd herken: de alcoholist.

Toen ik net begon te werken in de buurtsuper, kwam hij vaak aan mijn kassa. Soms wel 2x tijdens mijn dienst. Nooit kocht hij iets van eten, altijd maar wijn, en bier, en zoete goedjes met een promille aan alcohol waar je U tegen zegt. Hij zei nooit veel, zwaaide met zijn pin als hij wou betalen en liep weg voordat ik hem de bon kon aanbieden.

De man droeg altijd het zelfde, zijn gezicht zag er rasperig uit en de trui die hij droeg was smoezelig en bevatte een drietal aan gaten en tientallen rafels. 

Eén keer was ik zo geschrokken. Er zat een enorm gapend gat in zijn spijkerbroek, besmeurd met bloed. Ik keek zo een open wond in. Ik voelde zo'n enorm medelijden, en wou dat ik zijn aankoop kom weigeren. Maar helaas, weer rolde er 3 flessen witte wijn over de band. 

Echter, dit jaar leek het beter te gaan. Nadat ik de man al een poos niet meer had gezien, stond hij er opeens weer, aan mijn kassa. Hij droeg een nieuwe jas en had een grote sporttas bij zich. Hij kocht yoghurtjes, koekjes, en zelfs een hele kip. ''Voor in de oven!'' Had hij gezegd. En geen alcohol! Mijn hart zong, wetende dat het beter met hem ging.

Totdat ik van een collega hoorde dat er een man was langs geweest laatst, die alcohol wou kopen, met een groot gat in zijn hoofd. ''Het bloed liep over z'n hele gezicht, en hij was amper aanspreekbaar, dat geloof je toch niet!'' Blij om het feit dat ik niet in de schoenen hoefde te staan van die caissière, schoot het me gelijk te binnen. ''Wacht! Hoe zag hij eruit? Is het die lange?'' ''Ja, die lange, die altijd de huiswijn haalt..'' Terugval, zo makkelijk gaat dat dus.

Maar vandaag was hij er weer. En weer kocht hij een hele kip, voor in de oven. En mijn hart zong. Alweer. En ook al weet ik zijn naam niet, en weet ik niet waar hij het geld vandaan tovert. Hij mag zo veel hele kippen voor in de oven bij me halen, en niets anders dan dat, voor zo lang als hij leeft.

donderdag 16 april 2015

een definitie van

In de liefde vallen

dagen, weken
of soms maar seconden lang
een afgrond aftasten
en toen je viel
zuchtte de adrenaline door je lichaam?
kriebelde het tot in je tenen,
en daar nog voorbij?

je kan er moeilijk aan ontsnappen
het is er
en het blijft ook

het plakt aan je als het ware


woensdag 15 april 2015

dit gedicht rijmt pas op het eind

PS: dit gaat over jou


Nu ik weet hoe je slaapt
(licht, en lief)
en hoe je je koffie het liefste drinkt
vind ik het lastig je te vergeten

ik paste mijn hand op de jouwe
en de afstand tussen jouw duim
en de mijne
leek in wezen zo groot nog niet

van jou leerde ik
zwijgend luisteren
adem benemen
en lachen uit mijn ogen

maar sinds ik je alleen nog zie
als ik mijn ogen sluit
wil ik alleen nog maar dromen
en staat mijn lach al dagen uit



maandag 13 april 2015

Woordenschat (letterlijk)

Sommige woorden zijn zo ontzettend mooi, om de betekenis, of juist om de vorm. Of beide, dat kan natuurlijk ook. Ik noem die woorden ''woordenschatten''. En aangezien ik wel van talige dingetjes hou, leek dit me een leuk nieuw onderdeel om over te bloggen. Daarbij is het ook nog eens een verrijking voor ieders vocabulaire. Dus, waarom niet?


Stoïcijns
onverstoorbaar, gelijkmoedig, je laat je niet uit je mentale evenwicht brengen
stoïcijns stapte hij op de ouders van zijn lief af

Hautain
hooghartig, neerbuigend, arrogant
het meisje met het aangekoekte foundationgezicht wierp me een hautaine blik toe

Sub rosa
in het geheim, vertrouwelijk
onder het genot van een kop dampende thee, heeft zij mij sub rosa dingen ingefluisterd

Clandestien
dat wat verboden is en in het geheim gebeurt
de clandestiene verkoop van breezers aan de jonge meisjes, op hoge hakken, korte rokjes, teveel make-up, met een reputatie, etc etc.

Platonisch
liefde zonder seks, ook wel: het onmogelijke
''we hebben een platonische relatie..'' ''haha, goeie grap.. oh, je meent het? DAAR MOET EEN PIEM.. nee? oké, excuus''

ook wel: wat je moet voorkomen
ook wel: don't settle for less than you deserve
ik denk dat ik mijn punt heb gemaakt
platonisch dus

Koketteren
ergens mee pronken, te koop lopen
de dame liep te koketteren met haar nieuwe (verhullende) topje

Laconiek
heel rustig terwijl je dat niet verwacht
de peuter reaegerde bijzonder laconiek op de dood van zijn hamster Flip

vrijdag 10 april 2015

Amsterdam (vervolg)






Mijn vriendin heeft een geweldige camera, een grote. Ik ben nog een enorme leek als het aan komt op fotografie, maar ik hou me er al wel lange tijd al mee bezig. Meestal maak ik gewoon foto's met mijn telefoon, en geloof me de kwaliteit kan je verbazen! Maar in Amsterdam had ik het genoegen om te werken met een echte, grote camera dankzij mijn vriendin. Ze heeft me al eerder eens wat knopjes en functies uitgelegd, en ze liet me lekker mijn gang gaan toen we aan het rondlopen waren. Dit is het resultaat!

Amsterdam










Amsterdam, die mooie stad. Gisteren had ik het genoegen om in een spontane bui af te reizen met een goeie vriendin naar de hoofdstad van ons kleine landje. Het weer was natuurlijk perfect, en de sfeer en mensen in Amsterdam versterkte de hele impressie alleen maar meer. Tijdens dit bezoekje heb ik wat meer van Amsterdam kunnen zien dan normaal. Natuurlijk, de 9 straatjes en de Kalverstraat sla ik nooit over. Maar dit keer heb ik het Vondelpark gezien, de P.C hooft half bewandeld en me laten inpakken door alle leuke zijstraatjes die ik ben tegen gekomen. Amsterdam heeft een charme om zich heen, het gevoel dat je krijgt alsof je toerist in eigen land bent. En dat gevoel vind ik zo bijzonder en leuk! Ik kan het niet 'mijn Amsterdam' noemen, maar het is zeker een beetje Nederlands trots dat ik wel voel.

woensdag 8 april 2015

woensdag, 8 April

Een paar feitjes over mij, op een rijtje:
- ik hou van lijstjes (hey kijk, dit is er één)
- de kleur geel vind ik maar niks
- ik drink/lust geen koffie
- ik lees best graag, als het niet onder opdracht staat
- op mijn basisschool deden we niet aan het veterstrikdiploma, die heb ik dus ook nooit gehaald, hiervan baal ik nog steeds, maar veters strikken kan ik wel(!)
- ik heb momenteel 3 fietsen (vraag me niet hoe)
- ik zat vroeger op ballet
- als kind ben ik een keer heel hard op mijn neus gevallen, daarom is hij niet perfect, nee grapje, ik heb gewoon een neus-neus, cadeautje van mijn vader (kwam bij het hele pretpakket zeg maar)
- ik word ontzettend blij van plantjes
- ik vind de trekpleister een onprettige drogisterij, en ben van mening dat deze eigenlijk wel mag opdonderen (sorry not sorry)
- mens-erger-je-niet vind ik eigenlijk best wel een leuk spel
- vroeger had ik een parkiet en die heette ''people''
- ik heb ooit een keer een oude man van zijn sokken gereden (letterlijk), ik weet nog steeds niet hoe maar ik was een jaar of 7/8 (gevolg: 3 uur nonstop huilen over mijn wrede daad)
- liever zoute dan zoete drop
- ik maak graag foto's (onder deze lijst van irrelevante informatie over mezelf vind je er 2)
- mijn favoriete boek is 'the perks of being a wallflower'
- kindertuigjes vind ik onnodig en een schande
- ik heb 2 jaar lang in een ijssalon gewerkt
- in groep 8 schreef ik mijn rekenhuiswerk altijd over uit het antwoorden boekje
- ook ik tekende vroeger de zon in het hoekje op mijn papier, met een lach en rode wangetjes
- een film die ik nooit vergeet is 'The Secret Garden'
- ik verafschuw witlof en zuurkool

Nou, groetjes!


duizenden gesprekken
over alles
over niks

en ik haat het dat ik je mis




maandag 6 april 2015

Het meisjestoilet

Een onvermijdbare plek voor dames, en een raadsel voor mannen. Wat speelt er zich af op het meisjestoilet? En waarom gaan ze altijd in die grote groepen erheen, moeten er soms handjes vastgehouden worden tijdens het plassen? Normaal functioneert deze plek als kruispunt waar roddels worden overgeleverd, make-up en haar wordt gefatsoeneerd en natuurlijk bieden de wc-stallen ook de privacy die je verdient om je behoeftes te doen. Gisteren daarentegen, veranderde het dames-watercloset in een prima plek voor een intermezzo.

Gisternacht, Luxor Live, de muziek was heerlijk en de mensen waren gezellig en de alcohol vloeide rijkelijk. Ik bracht een bezoekje aan het toilet, en toen ik de wc-stal uitstapte werd ik gelijk opgenomen van top tot teen door een meisje die zat te wachten op een toilet dat vrijkwam. Voor meisjes is dit zowat routine, je beoordeeld elkaar stilzwijgend, van haarspeldje tot kleur schoenveter, om maar even een overdrijving te maken. Het meisje was alleen, wat me verraste, maar tegelijkertijd was ik ook alleen naar de wc's gegaan, dus een uniek verschijnsel was het niet.

En opeens, boem, the word got out: ''Wat heb jij ongelooflijk vette schoenen! En dat zijn de originele, dat zie je gelijk, echte 80's!'' zei het meisje terwijl ze naar mijn schoenen wees. Adidas superstars, nogal hot op het moment. Ik was blij verrast, en kwam er met een bescheiden ''nou, dankjewel!'' onderuit. En zo bloeide er een gesprek op over de originele run dmc's, een clip van Snoop Dogg en het trieste verhaal over hoe zij ooit haar eigen paar stappertjes is verloren in een sloot. 

Maar daar stopten de complimenten nog niet. Nadat haar snik over haar verloren adidasjes was geuit, begon ze over mijn enkelbandje, en over chokers, en over de 90s. Over camping-snoepwinkels en over kauwgom-tattoos. Over hoe onzeker we zijn om nu met die dingen te lopen, omdat iedereen het al doet en je geen vies aftreksel van de massa wilt worden. Maar toch, stiekem, ben je dol op de kleding die je hebt, en baal je soms van het feit dat dingen zo snel 'in' zijn.

Ik denk dat ik zo'n kwartier met haar heb staan kletsen, in het damestoilet. En weetje, het heeft mijn beeld over de toiletten totaal veranderd. En nee, dan heb ik het niet over de hygiëne protocollen en het tekort aan wc-papier. Dat blijft onveranderd. Normaal vermijd je de toiletten liever, al helemaal op feesten, waar meisjes elkaar over en weer beoordelen, zonder woorden maar wel met blikken. Afkeuring, haat, jaloezie, ik heb ze allemaal voorbij zien komen. Maar gister was toch echt anders, en ergens hoop ik dat dit voor altijd zo kan blijven. Want zeg nou zelf, dat maakt zo'n toiletbezoek toch 10x leuker?  

en na lange tijd dan eindelijk mijn eigen Work Them Tee!

vrijdag 3 april 2015

Sometimes I feel like this song was written for me



They're just girls breaking hearts
Eyes bright, uptight, just girls
But she can't be what you need if she's 17
They're just girls
They're just girls