September. De Herfst sluipt er langzaam in. Buiten wordt je begroet door de zon, maar steek je je handen al diep in je zakken. Terwijl ik schuil achter mijn sjaal begroet ik de nieuwe maand.
Vorig jaar was het anders. Ik werd niet alleen verliefd op een seizoen, ook op een jongen. En bij die jongen kwam een hele stad. Sindsdien waardeer ik elk hoekje, elk gezicht en elke straat. Alle geurtjes, de bomen, eettentjes en dromen. Arnhem is een stad voor creatievelingen, en ik hoor er zonder twijfel thuis.
Hoe fel de zon ook is, stiekem loop ik al rond in dikke truien. Zonder jas natuurlijk, want dat is wat je in september hoort te doen. Nu ik 5 dagen per week in Arnhem ben, kan ik het niet laten om na de lange dag even de stad in te duiken. Even lachen naar mensen en een café induiken voor een kop thee, en dat gepaard met een goed boek.
Dit seizoen ga ik een thuis maken, een nieuw begin. Eerder rook mijn jas naar het mislukken van een Zomerliefde in het hartje van de Herfst. Nu ruikt het naar vanille, groene thee en zelfstandigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten