Lieve lezer,
Ik schrijf weer. Meer dan ik in lange tijd deed, nog niet zoveel als ik zou willen. Maar ik schrijf. Misschien omdat ik weer wat te zeggen heb.
Ik ben begonnen in een Bijbel. Ik zeg een Bijbel, want het is een kinderbijbel. Ik wilde altijd al beginnen, maar het echte werk voelt nog te groot, te zwaar. Ik heb geleerd geduldig te zijn met het geschreven woord; het geschreven woord is tenslotte ook geduldig met mij.
Door het schrijven begint er in mijn borst weer iets te bewegen. Iets wat tikt, rommelt, een klank probeert te vinden. Eerst zat daar slechts een zacht ruizen. Nu? Een voorzichtige noot, alleen voor mijn oren bestemd.
Zo gaat het nu, langzaam, met alles. Met films, vrienden, boeken. Werken, leren, genieten. Het leven keert terug in de dingen.
En misschien begint alles zo: met wachten, met luisteren.
Dus hoeveel stilte nog, voordat de melodie begint?
