Ik had altijd gedacht dat jullie nergens heen zouden gaan. En dat het huis aan het bos, het huis aan het bos zou blijven. Dat er niet zoiets bestond als verlies. Ik kende geen ziektes. Ik kende ze ook niet als scheldwoorden.
Ik ben niet klaar voor verhuisdozen, ik ontken ze. Mijn jeugd was kort en er tussenin. Maar teveel om op te bergen tussen kartonnen muren, en te verplaatsen. Naar elders.