vrijdag 21 juli 2017
Soms voel ik me een moederloos kind. Wanneer de dag me niet zint, het
geluk me niet vindt. Geef mijn ogen dan rust, geef mijn dromen terug. Van de
zon die morgen op komt hoef ik nu echt even niets te weten. Mijn lichaam
drijft. Overal, maar nergens echt heen. Ze zeggen dat wandelen helpt.
Zet een doel voor de dag, of op z'n minst je wekker. Ze hebben geen idee
van het vuur dat brandt in de lucht. Niemand kan er bij, en zo blijft
het daar. Ongeblust. Dit is allesbehalve een einde. Er zijn heel wat manen gepasseerd, heel wat glazen gedronken. Dat ik heb bestaan is
voorlopig nog een wonder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten