Ik ben een slechte vriendin. Laat niks van me horen totdat iemand er naar vraagt, en meen het niet wanneer ik de bal terugkaats. Ik interesseer me weinig in andermans interesses. Ik trek aan maar duw weg. Ik ben ongeduldig. Ik verwaarloos mijn hoofd en verwater mijn vriendschap. Ik kan het op leeftijd afschuiven, het wie/wat/waar ben ik, de nu-generatie. Maar er is een groter verdriet wat nog ergens in mij schuilt, en ik kan er niet voor weg blijven lopen, doen alsof het er niet is.
Dus bij deze sorry. Sorry dat ik het nooit meen als ik vraag hoe het gaat. Sorry dat ik nooit eerlijk antwoord geef. Sorry dat ik in halve zinnen spreek. Sorry dat jullie altijd zo lang moeten wachten met mij, en zo geduldig moeten zijn. Sorry dat ik afzeg. Sorry dat ik geen zin heb, of geen zin kan maken. Sorry dat ik mezelf niet ben. Sorry dat ik mezelf in de schemer zet, terwijl ik best een stap opzij kan doen, of in ieder geval het licht wat minder kan dimmen. Sorry dat het zo vaak om mij gaat. Sorry voor mijn bagage. Sorry voor het ongevraagd opzadelen. Sorry dat ik zo moe ben. Sorry dat ik wegkruip. Sorry dat ik jullie soms tussen de uren prop om jullie gezien te hebben, om elkaar even bij te kletsen, om jullie te laten passen in mijn planning. Dat is niet eerlijk, jullie horen geen tijdstippen in mijn agenda te zijn. Sorry dat jullie dat wel werden.
Sorry dat ik moe ben. Sorry dat ik vermoeiend ben. Sorry voor het vele praten. Sorry voor het niet goed luisteren. Sorry dat dit zo lang heeft moeten duren.
Ik heb spijt, nu zelfs teveel. Daarom zoveel sorry. Sorry daarvoor.
Maar ik ben jullie niet vergeten. Ik weet jullie namen nog bij jullie hoofden. Geloof het of niet maar ik denk veel aan jullie, en aan wat ik eigenlijk zou moeten doen, maar af laat weten. God dank hebben we de foto's nog, jullie zijn voor- en achternamen in mijn dagboek, ergens onder een datum, vaak met een leuke anekdote erbij. Gelukkig dat mijn herinneringen er nog zijn. Gelukkig dat ik nog weet hoe het eerst was. Gelukkig ben ik er nog. Gelukkig zijn jullie er nog. Gelukkig heb ik nog niet opgegeven. Gelukkig heb jij nog niet opgegeven. Gelukkig hebben we elkaar nog. Gelukkig is er tijd. Gelukkig is het niet te laat.