Het leven is keihard klappen

Kijk, het begint zo. We klappen open als bloemen, voor het eerst. Vervolgens klappen we op de straat, met onze knieën, of kinnen, soms allebei. Dan, klappen we in en uit de school (dat is dubbelop, zoek maar uit). Zodra we dan weer definitief de school zijn uitgeklapt, klappen er mensen voor ons. Das leuk. Dan, klappen we vervolgens een opleiding in. We klappen op en neer, hoppekee, baby's. Nou, dan klappen we nog om wat opera's, voetbalwedstrijden, toneelstukjes in de huiskamer. En vervolgens klappen we dood neer.