31 oktober - 1 november

De gure oktober wind, die zijn laatste uren had ingeblazen, waaide onder onze jassen. Bij het struikgewas op de hoek, vlakbij het schoolgebouw, dronken we Italiaanse rode wijn regelrecht uit de fles. We trokken een vies gezicht en er ontstonden blosjes op onze wangen. Het was toen kwart voor 10.
We trokken de karavaan van onszelf, plus een manke fiets, voort. Op een hoge ruit van een mooi pand hing een poster: ''Laad me met rust'' - Loesje. In ons hoofd stonden we stil bij de woorden, terwijl onze knikkende knieën ons moeizaam een flauwe helling op trokken.
We troffen het studentenhuis. De jongens op de patio rookten zelfgerolde sjekkies en stelden zich voor. Zij waren verkleed, wij verward.
We mengden ons in gesprekken en deelden een literfles Pools bier. We liepen in en uit, kijken wie er zich het best aan de dresscode had gehouden. Meisjes in bruidsjurken en jongens met ooglapjes en improvisatie grime. Dit was niet onze plek, en dat wisten we.
Zonder iets te zeggen waren we de deur uit gelopen. We hielden een tussenstop met ons favoriete nummer, een goed gesprek en een sigaret. We hadden veel bekijk van de mensen die niet wisten wat we deden. Wij wisten het ook niet, maar daar keken we elkaar ook niet raar voor aan. We moesten lachen en besloten drenkelingen te zijn die avond. Waar we zouden stranden maakte niet uit, zolang we elkaar hadden, was de avond nog net zo jong als wij.