Het meisje in de kast

Ik zou niet kunnen weten
hoe ellendig het heeft gevoeld
in die kast van jou

destijds
geen kleding aan de hangers
maar wel maskers
een paar verdwaalde tranen
en een glimlach op zijn tijd
gewoonweg om de schijn op te houden

aan de binnenkant van die kast
hangt een spiegel
jaren lang heb je daar slechts gezeten
gekeken
''wie ben ik?''

maar
de kast ging open
niet omdat jij het wou
ik was nieuwsgierig
te benieuwd
het felle licht moet zeer hebben gedaan
even was je geschrokken
terugdeinsen? de schijn ophouden?

Nee, dat niet langer
je liet me binnen
in die kast van jou

Zo gingen er maanden voorbij
en ik heb een kier zien groeien
tot een open deur

meerdere mensen mogen nu kijken in de kast
zien hoe het is
misschien niet iets wat voor iedereen is weggelegd
een beetje onwennig, vreemd

wel moet ik zeggen
dat de kast al wat leuker is ingevuld
make-up, heerlijke geurtjes,
mooie kleding en tassen,
mooie spulletjes
van een heel mooi meisje

lief meisje,
je weet wie je bent,
je naam doet denken aan rozen
en toch denk ik aan een kast
een inloopkast
en ik ben blij dat we die steeds
beetje bij beetje
meer kunnen vullen
met wie jij bent.





Dit gedicht is opgedragen aan mijn lieve vriendin Rosanne, ik zal je altijd steunen.