Simpele gelukjes

De middag is luttele uren geleden aangebroken. Amy Winehouse' My Tears Dry On Their Own vervult al mijn muziekwensen op het moment, en het leek me wel tijd om even een blogje te tikken voor mijn lieve, trouwe lezertjes. Want wat was vandaag een heerlijke dag. Door onverwachte ziekte in de docentenkring op mijn school, genoot ik een korte dag vandaag.

Na twee nuttige uren in de schoolbanken te hebben doorgebracht, sprong ik weer op mijn stalen ros. Ik had alleen geen trek om mijn dag in te leveren aan een luie Dinsdag op de bank. Ik besloot met een vriendin mee te gaan naar Doesburg. Doesburg is, voor de mensen onder ons die niet bekend zijn met dit plaatsje, een klein stadje gelegen aan de IJssel. Het is een hanzestad, dus stond bekend om zijn handel en gilden. Sinds kort is er een Appel&Ei gevestigd in de winkelstraat, en ik moest even een kijkje nemen. En daar heb ik voor nog geen €25,- een geweldige jas op de kop getikt. Een echte bloggersjas, zo noem ik het. Hij is lang, zwart en van een fijne, dikke stof. Oversized en dus perfect. Ik was opslag verliefd.

Na deze impulsieve aankoop ben ik samen met mijn vriendin het Arsenaal ingedoken. Het Arsenaal stond eerst bekend als een verwaarloosd maar mooi pand in Doesburg, daar moest iets aan gedaan worden! Nu verleend het pand meerdere functies, onder andere kan je er rustig neerstrijken voor een cappucino of een kopje verse munt thee (zoals wij deden), maar je kan er ook terecht voor het fijnproeven van de culinaire hoogstandjes uit Doesburg (Doesburgse mosterd, niet te missen), rekken en strekken in de yogazaal, een film kijken in de filmzaal of zelfs een hotelkamertje huren. Mocht je benieuwd zijn geraakt naar dit gebouw met veelzijdige functies? Dan is het zeker een duimpje omhoog waard op hun Facebook.

En alsof al dit kleine gelukzalige genot niet genoeg is, ga ik ook nog eens heerlijk koken vanavond. What's on the menu? Italiaans! Ik ga Tagliatelle met pesto maken. Allemaal vers. Daarbij komt nog een heerlijke salade met rucola, appel, walnoot, hazelnoot en balsamicodressing. Ik denk dat mijn inner-foodie steeds meer naar buiten treedt.

Tijd om dus maar de keuken in te duiken en mijn eerste pesto ever te maken. Verwachtingen doe ik niet aan, maar mislukkingen ook niet. Mocht het niet te vreten zijn zal ik daar (vanzelfsprekend) mijn beklag over komen doen op mijn blog. Laten we hopen dat dit niet nodig is.

(Nu ik dan toch voldoe aan het cliché bloggen, namelijk verslag doen over je dag, gooi ik maar gelijk wat muziek onder deze post. Dit zijn mijn latest favourites, zit niet verlegen om ze af te spelen, en laat me eventueel weten wat je ervan vindt!)