Get ready for the weekend

Ik voel me leeg. Alsof elk bloedlichaampje in me schreeuwt, maar slechts een echo ontvangt van mijn holle, kille aderen. Elke bonk die mijn hoofd voelt word versterkt met de afgrijselijke kreten die mijn laptop uitslaat. Het zal nu niet lang meer duren voordat ik het schrijven en socializen over het net moet inwisselen voor oud pen en papier. Alsof ik daar al niet genoeg van krijg op school.

Maar mijn laptop is niet het enige dat mijn mondhoeken naar beneden doet staan. Zo kan ik gruwelen van mijn weekend. Waarom? Nou, de gedachte die me wakker maakt op zaterdag morgen is meestal: ''wel godverre, overmorgen maandag..'' Ik vraag mezelf, waarom?  Geen antwoord. Vroeger leefde ik voor het weekend, ookal was mijn enige piek misschien het kijken van Ik hou van Holland. Maar nu hebben mijn zaterdagavonden geen enkele toevoeging en besteed ik ze als quasimodo 2.0 voor een beeldscherm. Is dit nou het leven van een tiener?

Naast mezelf op zitten vreten aan die akelig aankomende maandagen, hou ik me ook bezig met school. Oef. Niets is beter dan bakken huiswerk en 10 paragrafen aan leerwerk (spoiler: het valt vies tegen, don't grow up, it's a trap!) Het voelt alsof mijn leven al compleet is opgegeven, alsof school en socializen mijn enige bezigheden zijn. Misschien is dat ook wel zo.. Maar bij de gedachte van vervolgopleiding of studeren zie ik dan toch altijd een lichtpuntje aan een lange tunnel. Eindelijk iets doen wat echt leuk is en bij me past, wat dat dan ook mag wezen.

Weekenden zijn lang niet meer wat ze geweest zijn. It was all fun and games, toen het nog draaide om vers afgebakken kaiserbroodjes op zaterdagochtend, met een dubbele laag boter en ietwat teveel hagelslag dat al snel veranderde in hagelpasta. Wat was het ook allemaal onschuldig, toen je nog om 1 uur kraaiend naar huis rende om een broodje-uit-het-vuistje te eten en dan weer energievol en ijverig verder te werken aan één van je nieuwe hutten, samen met een buurmeisje. Dat alles, heb ik moeten verruilen voor woordjes Frans en de stelling van Pythagoras. Wat jammer, wat zonde.