Je wilde abrupt stoppen met roken. Zoiets radicaals had je niet meer
gedaan sinds je in een dronken bui permanent op je liet tekenen. Jij, de
idioten en de alcohol. Ik heb je bij hun achtegelaten. Vergiet jij het
bloed dan spuit ik je sporen schoon. Ik word moe van je. Zei je wat?
Tuurlijk luister ik, liefste. Voor mij geen helft, slechts de knopen in
je schouders. Sinds ik ze erin had gelegd kon ik ze er ook wel weer
uithalen, vond je.
In een vorig leven was ik precies hetzelfde
geweest. Ik weet het zeker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten