De vrouw in de trein

Hoe haar wallen veranderen, in zakken onder haar ogen. Bagage. Hoe ze lacht, vermoeid maar gelukkig. Hoe haar kinderen de coupé door stuiteren, en zij liever even gaat liggen. ''Mama, ik moet plassen!'' ''Nog heel even volhouden schat, we zijn er bijna.'' Haar hand ondersteunt haar kin. ''Kijk,'' ze wijst naar buiten, ''vanaf hier is het nog maar één halte, red je dat?''