De estafette

''Als ik verliefd word, dan ben ik echt zó gelukkig!'' ''Als ik dat baantje krijg, dan zit alles goed.'' ''Als ik mijn diploma haal, kan ik eindelijk opgelucht ademhalen en mijn leventje beginnen.'' Klinkt bekend, of niet?

De afgelopen jaren ben ik mijn leven gaan zien als een soort estafetterace; telkens een stokje afleveren, weer een checkpoint gehad. Alleen alle doelen die ik tot nu toe bereikte, voelde niet als de succesvolle sprintjes die het in feite waren, maar eerder als een uitputtend hardlooptraject. Natuurlijk kan ik trots zijn op de dingen die ik tot nu toe heb bereikt, maar, ben ik gelukkig? Nee. En hoe komt dat? Waarschijnlijk omdat ik verwachtingen plakte achter mijn te bereiken doelen. En eenmaal het checkpoint gehad, voelde ik me leeg, verward, incompleet. De successen boden niet de vrolijkheid en opluchting die ik ervan had verwacht. En om eerlijk te zijn steekt dat best.

Er is niks mis met dromen, ik ben ook altijd een dromer geweest. Maar ik ben het leven gaan inkleuren voor mezelf, wat me alleen maar teleurgesteld heeft gemaakt. Het leven zal namelijk niet altijd zo kleurrijk en mooi zijn als je had verwacht. Verre daarvan zelfs, ik heb al veel lelijks gezien en wat hobbels in de weg overwonnen. Het leven valt tegen, most of the time.

Ik wil niet langer hoge verwachtingen plakken aan de dingen die ik wil behalen. Prince Charming, dat gave baantje in mijn favoriete kledingwinkel of het winnen van een wedstrijd zullen mij echt niet het geluk bieden waar ik naar opzoek ben. Ook ben ik, door zo'n tunnelvisie te hebben op een bepaald goal, mijn waardering voor de kleine dingetjes verloren.

Zo wil ik niet langer zijn. Ik wil schoonheid zoeken in het gewone, het mooie inzien van het alledaagse. Niets maakt je zomaar gelukkig, totdat je je perspectief verandert.

De meeste dagen zullen, well, gewoon een dag zijn. Je wacht op je bus of trein, gaat naar school of je werk. Je komt thuis, eet, neemt de dag door, en dat is het wel zo'n beetje. Maar is het juist niet dat gewone, wat het leven tegelijkertijd ook weer zo geinig maakt?

Gelukzalig voelen, kost tijd, en moeite. Ik wil inspiratie en vrolijkheid putten uit een kijk op het positieve. Elke dag zal lastig zijn, soms valt het tegen, maar ik ben er van overtuigd dat wanneer ik het beste uit mezelf en dat om me heen probeer te halen, er vanzelf dingen zullen veranderen.