Examenstress

Zo. Na een hele dag pennen, lezen, arceren, thee zetten, strepen, krassen en bladeren vind ik het voor nu wel even welletjes geweest. Even uit de sleur, en morgen weer fris er tegenaan.

Een bekend fenomeen waar een grote groep scholieren nu tegenaan loopt te hikken: de examens, met de bijkomende stress. Voor ons lijkt het alsof de wereld van dit moment afhangt, wat misschien ergens, een beetje wel waar is, mits je daar de juiste argumenten voor levert. Want als we kijken naar het grotere plaatje, dan stelt dit maar een dwarsdoorsnede van een haar voor.

Maar waarom dan toch die druk? De constante 'wat als..' die door je hoofd galmt? Waarom dat slechte slaappatroon en die constante behoefte aan junkfood en wegrennen van alles en iedereen? Omdat dit het moment is, waarnaar wij met onze nietige leventjes naar toe hebben gewerkt. Jaren onderwijs, wat begon bij een blokkendoos en wat eindigde bij chromosomen, scheikundige vergelijkingen en een vocabulaire waar je 'U' tegen zegt. Voor nu dan.

I hate to bust your bubble, maar vanaf hier wordt het alleen maar erger. Als ik kijk naar de leefomgeving van de doorsnee student (ik bedoel maar, het putje van de gezamenlijke douche(!) kom nou..), en het pak werk dat zij moeten leren voor tentamens, pfoe, daar fluit ik liever nog even naar. Helaas, soon to be, realiteit voor de meesten van ons.

En tegelijkertijd kan ik niet wachten. Met pen in de hand wiebel ik op m'n stoel, denkende aan waar ik het allemaal voor doe. Mijn eigen kamertje, plaatjes draaien tot de max, fietsen door Arnhem, de feestjes, de avonden waarbij je in je broek piest van het lachen. En, toch ook weer, de stress. Ja, ik kijk uit naar de stress. Een compleet nieuwe soort stress, dat wel, omdat ik dan doe wat ik leuk vind. De stress om je product-to-be zo af te ronden dat je tevreden bent, dat je trots kan zijn op je werk, de tranen en zweet die je erin hebt gestopt. En de uiteindelijke voldoening die het geeft als je werk ingeleverd is, en het cijfer loont.

Dus, kom op mede scholiertjes! Nog één keertje knallen, en dan samen die vertiefde examenzaal in, lekker zweten en met je pen over dat papier racen. Belast nog even elke cel die je hersenbrei bevat, om ze vervolgens uit te roeien op Albufeira, Starbeach of ander dellerig vakantieoord met een flinke emmer alcohol (keeping it classy) en een slof export peuken voor een tientje.