Ik denk veel, ik spreek mijn gedachtes soms uit. Meestal schrijf ik ze op, om het niet te vergeten. En ik kan best bang zijn voor de toekomst, het feit dat er een dag komt dat ik alles van het hier en nu misschien wel vergeten ben. Daarom schrijf ik ze, mijn herinneringen, voluit.
En voor een schrijfster ben je nooit echt weg, of dood. Misschien ben ik dat dan ook ooit voor iemand, als ik maar genoeg mijn gedachten hier uitspreek, op dit kleine stukje, van mezelf.
En ik denk dat als ik van iemand zou houden nu, ik ontzettend gelukkig zou zijn. En ik zou over hem schrijven, zoveel schrijven. Zodat de liefde, zelfs als die ooit verloren gaat, écht nooit vergeten is.
We zijn altijd maar bezig met zoeken, naar liefde, onze droombaan of een mooi huis om in te huizen, en te schuilen. Maar, wat als we nu allemaal eens beginnen met vinden? Ik begin vandaag, en misschien, heel misschien, vind ik dan vanzelf ook wel iemand, in plaats van altijd maar te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten