Zwemmen in de zee

Sta je er wel eens bij stil dat je je mondhoeken om hoog kan trekken, en men met een oogopslag weet hoe het gaat? Dat je al deze emoties hebt, dat je angstig kan zijn, dat je compleet voor iemand kan vallen en je jezelf nooit meer met iemand anders ziet. Alsof je ziel zich volledig overgeeft aan situaties en het mee kan gaan in de sleur. Is dat niet wat er gebeurt? Vertel mij eens anders. En misschien is dat wat we moeten leren, met de tijd. Ons meer overgeven aan die gevoelens, laat je maar meeslepen. Duik maar, en duik diep. Misschien spoel je aan waar je ooit bent begonnen, om nog een poging te wagen, misschien is het water wild en moet je je door wilde golven slaan, en misschien beland je wel aan de overkant, waar alles mooi en goed is. Als je duikt, duik dan diep, duik niet half, niet met één teen in het water, geef jezelf over aan de stroom en waag een baantje.