In memoriam

Voor mijn lieve opa.


Vis, het water en geordendheid. Woorden die me allemaal doen denken aan jou. Je was altijd bezig. Altijd aan het rommelen in de schuur. Zoals je een trap tegen mijn fietsband kon geven, om te kijken of hij nog wel hard genoeg was. Of zoals je me altijd uitlegde wat voor soort boten er zijn. Je kon altijd lang praten over je modelbootjes, die je zelf in elkaar had geknutseld. Maar er aan zitten moesten we uit ons hoofd zetten! Je was erg zuinig op je spulletjes.

Boven op je kamertje, en ook in het schuurtje in de achtertuin, dat waren net twee kleine museumpjes. Krantenknipsels, pasfoto's van mensen die je niet eens kent en allerlei soorten bouten en moertjes. Draaide je een schilderij om? Dan hoefde je niet verrast te zijn op nog een mooie afbeelding op de achterkant. Schilderen, daar kon je ook je ei in kwijt. Je deed dat altijd heel secuur. Je had een mooie schilderskist met spulletjes aan ons uitgeleend. Ik was gefascineerd door alle tubes, kwasten en soorten doeken die zich in deze ware schatkist bevonden.

Altijd als we richting Zwartsluis kwamen, het dorp waar jij zoveel van houdt, waar jij hoort, dan stond je vaak op de brug bij het Meppelerdiep. Met je oude vertrouwde pet en wat vrienden, gaf je ons een 'welkom terug in de Sluus!' begroeting, door je hand even op te steken. Dan daarna waren je ogen al snel weer op de sluis gericht, kijkend naar alle boten, al het moois dat voorbij kwam varen. Je was dan ook graag op het water. Vaak sla ik nog wat fotoboeken open die thuis bij ons in de kast staan, en dan tref ik ook wel eens foto's van jou aan het roer. Samen op vakantie op de boot, dat was voor jou pas echt genieten.

Ik kan me ook nog goed herinneren, dat toen ik eens kwam logeren, we samen naar de visboer gingen in het dorp. Want dat deed je graag. Een stevige handdruk, loslaten was onmogelijk. Zo staken we de straat over, jij met je kin fier omhoog, want wat was je altijd trots op met je kleinkinderen op stap te gaan. Rondwandelen door Zwartsluis met één van ons aan je hand, dat was een ware parade. Men mocht jou graag zo zien. Afijn. Dan kwamen we bij de visboer, en namen we plaats aan een picknicktafel. Jij een echte haring, en ik een portie kibbeling. Zo smulden we, en genoten we van het heerlijke weer. Dan snel weer naar huis naar oma, want anders was die ook maar zo alleen.

Zo heb ik nog veel mooie herinneringen aan jou, lieve opa. Ik ben zo blij dat ik die altijd bij me heb, en dat ik eindelijk de woorden vond om ze eens op te schrijven voor mezelf. En zo wil ik je onthouden, als de vrolijke, lieve, zorgzame, nette man die je altijd bent geweest. Mijn lieve opie, je bent nu uit varen. Dus ik zeg, vaarwel.