We zijn metaalgebonden. Ik weet niet wat het betekent maar het klinkt zo mooi. Ik vind ons mooi. En juist het betekenisloze zegt zoveel over jou, zegt zoveel over mij. Als we praten doen we dat in cirkels: oneindig, we komen altijd terug. Hoe we vroeger fantaseerden over het omhoog klauteren in elektriciteitsmasten. Hoe we daar nooit mee gestopt zijn.

We zijn niet ons lichaam. Maar jouw rug is glad als het oppervlak van een meer in de nacht met haar zwart. Uren zou ik er op rond kunnen roeien zonder andere onregelmatigheden tegen te komen dan de eilanden van je wervels. Ik zou in je willen duiken en door je heen zwemmen, alsof daar een plek is waar ik kan gaan bestaan.
Jij en ik, we werden samen gedreven als dieren in een kooi. We hebben zuurstof nodig.

Wakker zijn met jou en tegelijkertijd denken aan hoe ik dood wil gaan. Het is makkelijker dan je je zou kunnen voorstellen. Wat blijkt is dat jullie goed samengaan. Het is wat je doet, vluchten de dood in, net zoals mijn vader dat ook heeft geprobeerd. Laat me delen in je eenzaamheid. De ontroostbare diepte in je stem zal ik dragen. Laten we samen verlangen naar een leven dat we allebei al hebben. Misschien zijn onze beste dagen al geweest, halverwege half vergeten. Reeds ben ik gestorven, ik heb het je alleen nog niet verteld.

Ik heb gehuild in je armen toen je het niet door had, toen je niet wist dat je me aan het troosten was. Ik heb misschien niet veel maar wat ik heb zal ik je geven en ik zal het menen. Ik ben ook maar opzoek naar iets wat me bijzonder kan maken. Liefhebben is voor mij net als stofzuigen: soms vergeet ik een stukje maar dat is niet erg. Ik kom er later wel weer over heen. Zijn het niet de slappe excuses voor mijn afwezigheid dan is het wel mijn aanwezigheid. Alsof ik het nooit goed kan doen. Aanraken, alleen met je ogen. Ik ben er allergisch voor geworden. Men zegt wel eens dat al het goede in drieën komt. ''Al het goede komt in drieën'', zeggen ze dan. En terwijl ik wil beginnen met het tellen van mijn vingers die nog altijd gebukt staan in een vuist ben jij bereid om door merg en been te gaan. Ik blijf ergens achter om te kluiven aan dat wat er nog van ons over is.

Gefeliciteerd liefste papa. Gefeliciteerd en bedankt. Bedankt voor het groter, sterker en slimmer zijn, ook al lukte dit niet altijd. Dat geeft niet. Ik heb je lief, zo lief. Je bent mijn beste vriend en tegen jou vertel ik werkelijk alles. Geniet van je speciale dag, ik houd van jou.