zondag 30 november 2014

Ik ben (je) verloren


Het leek me onnodig ooit nog verder te zoeken
toen ik jou gevonden had
ik vond je in het drinken van mijn koffie
op jouw manier 
(zwart)
ik vond je in de kreukels van mijn lakens 
in de krullen van al mijn letters

maar
nu ben je zoek
al een poos

waar
waar ben je

je bent niet langer meer te vinden
in de gezichten die me op straat passeren of
op een bladzijde in mijn schrift

ik heb je gezocht
uren
dagen
weken lang
ik heb gezocht

maar je was weg

je bent
weg
zoek
kwijt


en ik ben
verloren.






 geïnspireerd door bovenstaande afbeelding is dit gedicht tot stand gekomen


zondag 23 november 2014

Maandagochtend

Toen ik mijn bed uitstapte vanmorgen, begreep ik al snel wat voor dag het werd. Het werd zo'n dag. En ondanks dat mijn ochtenden totaal niet bijzonder zijn, en het me niet eens zal uitmaken of iemand dit leest of niet: er zit schrijfdrang tot in mijn vingertoppen, en ik kan niets anders dan die maar zijn vrije loop te geven.

Met de slaap nog in mijn ogen betrad ik de woonkamer met een kop thee in mijn hand. Ik besloot een plaat te draaien, niet een ongewoon fenomeen voor mij.

Ik trok een LP van Genesis uit de kast. Waarom weet ik niet. Ik had het nog nooit geluisterd. Ik heb me zover ik kan heugen alleen verwonderd over de hoezen van het aantal platen die wij hier thuis van de band tot onze beschikking hebben. Ze deden me altijd denken aan Lord of the Rings. En sinds ik me zo weemoedig voelde, kon ik wel iets wonderlijks en buiten deze wereld gebruiken.

Zonder de hoes gelezen te hebben legde ik de fragiele plaat op zijn daarvoor bestemde plek. Zodra er klanken begonnen te klinken uit de stereoinstallatie overviel mij het gevoel van een ongelooflijke fout te hebben begaan. ''Looking for someone, I guess I'm doing that..'' Nee he. ''.. Nobody needs to discover me, I'm back again..'' Ik kon het niet helpen om te checken of het niet toevallig mijn ziel was die zich daar afspeelde op het platendek.

In mijn wereld bestaat toeval altijd nog niet. Het moest zo zijn dat deze woorden tot me spraken, al kwamen die slechts uit een stoffige box, die zijn beste jaren echt al heeft gehad. Toeval bestaat in mijn wereld altijd nog niet. Nog niet. Pas tot mij het tegendeel is bewezen. En als dat gebeurt, als die dag aanbreekt, pas dan zal ik mij terugtrekken van dingen zoals voorbestemming, het lot, karma en meer van dat soort fratsen.

In de keuken vond ik twee afbakbroodjes. Normale gezinnen eten dit alleen op Zondag. Een zak kaiserbroodjes kost een paar centen minder dan een volledig bruin brood. En voor een huishouden met laag inkomen en te grote afwas, is het al snel elke dag Zondag.

En hier zit ik dan, met een half broodje achter de kiezen, te typen. Wakker ben ik nog steeds niet. De plaat van Genesis heeft de finish van Side One bereikt. Er wacht een Maandag op me, en ik weet bij God niet wat met hem te beginnen.

donderdag 20 november 2014

Today I feel: carefree, reckless, wild

care·free  (kârfr)
adj.
Free of worries and responsibilities.








Special thanks to my lovely friend Renée, for taking these pictures. I know I can be a bit crazy, but climbing over that fence was definitely worth it, right?

donderdag 13 november 2014

6:41 pm

Maar
wat zou je doen
als je wakker werd
op een dag
om vervolgens te horen
dat ik dat niet heb gedaan.

zondag 9 november 2014

8:44 pm

Volg mij niet, want ik ben net zo verdwaald als dat jij bent. En soms kan ik mezelf niet vinden tussen het glasvezel van de spiegel. Dan draait de kamer weer in één klap om en lig ik opeens de vloer te omhelzen.







Arnhem, wat ben je mooi